සිංහරාජය රස වින්දෙමි... Part I

සිංහරාජය කියන්නේ ලංකාවේ අපිට උරුම වෙච්ච අපූරු සම්පතක්. නමුත් ඒ ගැන මම වැඩිදුර විස්තර කරන්න යන්නේ නෑ. මොකද බොහෝ දෙනෙක් සිංහරාජය ගැන අහලා, දැකලා, කියවලා තියෙන නිසා. මම ඒ වෙනුවට කරන්න යන්නේ පසුගිය දවසක මම සිංහරාජයේ කරපු සංචාරයකින් ලබපු අත්දැකීම් ටිකක් සහ මගේ තෙවන ඇස දැකපු සොඳුරු දසුන් කිහිපයක් ඔබත් එක්ක බෙදා ගන්න. අඩුපාඩු එහෙම තිබුනොතින් කියන්න ඕන ඕං...
සිංහරාජයට ඇතුළු වියහැකි නිලලත් මාර්ග තුනක් තියෙනවා. ප්‍රකටම මාර්ගය තමයි රත්නපුර දිස්ත්‍රික්කයේ කලවාන, වැද්දාගල හරහා කුඩව පිවිසුමෙන් සිංහරාජයට ප්‍රවිෂ්ට වීම. මේ මාර්ගය සාපේක්ෂව පහසු එකක්. අනිත් මාර්ගය  තමයි දෙනියාය මෙදේරිපිටිය හරහා පිටදෙනිය පිවිසුම. මේක තරමක් දුෂ්කර මාර්ගයක්. දෙනියාය එන්සල්වත්ත හරහා මෝනින්සයිඩ් මාර්ගයත් ඉතා සුන්දර නමුත් අතිදුෂ්කර මාර්ගයක්. මේ මාර්ග තුන අතරින් මගේ වඩාත්ම සිත්ගත් මාර්ගය තමයි දෙනියාය-පිටදෙනිය මාර්ගය. මේ මාර්ගය හරහා මම දෙවරක් සිංහරාජය තරණය කර තිබෙනවා. අද ලියන්නේ ඉන් එක අත්දැකීමක්. සෙස්ස පස්සට...
මේ මාර්ගය හරහා යනවා නම් නවාතැන් සඳහා පිටදෙනිය වන නිවහන තෝරාගත යුතු වෙනවා. මහා කැලේ මැද ගිං ගං කොමලියගේ ඉවුරේ පිහිටි මේ සුන්දර නවාතැනේ දිනයක් ගත කිරීමත් ජීවිතයේ අමතක නොවන මිහිරි අත්දැකීමක්. 

පිටදෙනිය වන නිවහන

මේ තියෙන්නේ පිටදෙනිය වන නිවහන. (මේක කල් ඇතුවම වන සංරක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුවේ බත්තරමුල්ල ප්‍රධාන කාර්යාලයෙන් හෝ මාතර වන සංරක්ෂණ කාර්යාලයෙන් වෙන් කරව ගත යුතුයි. කාට හරි මේ ගැන උදව්වක් ඕන නම් මට ඊයක් එවන්න.) එහෙනම්... බලමු චාරිකාවේ විස්තර...


අපි ගමන පටන් ගත්තේ උදේ 5.00 ට විතර ගාල්ලෙන්. මේ ගමනට මාත් එක්ක හැමදාමත් කන්කෙඳිරි නොගා ඕනෑම කැලෑවක, කටු අකුලක යන්න එන මගේ ආදරණීය හාමිනේත්, තව මේ වගේ ගමන් වලට කැමති මිතුරන් කීප දෙනෙකුත් එක් වුණා. මේ ගමන යන අතරමග දකින්නට ලැබෙන දිය ඇලි කීපයකුත් නැරඹීම අපේ එක අරමුණක් වුනා. බොහෝ දෙනෙක් නොදන්නවාට දකුණු පළාතේ බොහොම සුන්දර දිය ඇලි කීපයක්ම තියනවා. ඒවා අතරින් 10 කට ආසන්න ප්‍රමාණයක් මේ ගමනේදී දැක ගන්න තරම් අපි වාසනාවන්ත උනා. මේ පලවෙනි එක. මේක දකින්න ලැබුනේ අකුරැස්ස පහු කරලා ටිකක් දුර යන කොට.  තේ වතු යායක් මැදින් වැටුණු දුෂ්කර පාරක කිලෝ මීටර් තුනක් විතර ගියාම මේ සුන්දර ඇල්ල දැක ගන්න ලැබුණා. අපි මේක බලන්න ගියේ වැහි කාලෙක. එක නිසා මේ ඇල්ලේ වතුර හොඳටම බොර වෙලා තිබුනේ. ඒ වගේම මේ ඇල්ල අසල ජලවිදුලි බලාගාරයක් ඉදිවෙමින් තිබුනා. වතුර බොර වෙන්න ඒකත් එක හේතුවක් වෙන්න ඇතී. එහෙනම් කතා ඇතී ඔන්න බලන්න මේ ඇල්ලේ ලස්සන. ආ... මේ ඇල්ලේ නම කියන්න අමතක උනා නේ. මේ තමයි "ඇතාමල ඇල්ල" 

ඇතාමල ඇල්ල

මේ ඇල්ලේ සුන්දරත්වය විඳිමින් අපි බොහෝ වෙලාවක් ඒ අසල ගත කළා. ඇල්ල වගේම ඇල්ලේ පහල කොටසත් බොහොම චණ්ඩ ස්වරූපයක් තමයි දකින්නට තිබුනේ. මේ බලන්න....

ඇතාමල ඇල්ලේ සැඩවර (rapids)

පේනවා නේද? මේ ඇල්ල නම් දියනෑම සඳහා කොහොමටවත් සුදුසු තැනක් නෙවෙයි. ඒක නිසා පරිස්සම් වෙන්න. ඊට පස්සේ අපි කෙලින්ම ගියේ දෙනියාය නගරයට. වන නිවහනේ නවාතැන් ගන්න ඔබ ඔබගේ ආහාරය සඳහා අවශ්‍ය වියලි ආහාර ද්‍රව්‍ය රැගෙන යායුතු වෙනවා. එහෙ ඉන්න අරක්කැමියා බොහොම අපූරුවට ඒවා උයලා දෙනවා. (Haffoi... මතක් වෙද්දීත් බඩ දනවා...) ඒවගේම මතක ඇතුව දෙනියායෙන් ඩීසල් ලීටර් කීපයකුත් ගන්න. නවාතැනේදී විදුලිය ලැබෙන්නේ අපි දෙන ඩීසල් ප්‍රමාණය අනුව. ඒ කියන්නේ ලීටර් එකක් දුන්නොත් විනාඩි හතළිස්පහක් විදුලිය ලැබෙනවා. තඩි ඉටිපන්දම් දෙක තුනකුත් ගන්ට මතක ඇතුවම. මේ වගේ අවශ්‍ය දේවල් ගන්න ලැබෙන හොඳම තැන තමයි දෙනියාය. මෙදෙරිපිටියෙත් කඩමන්ඩියක් තියෙනවා. හැබැයි කොයි එකටත් සූදානම් සරීරෙ කියලා ඕන කරන සේරම දේවල් දෙනියායෙන්ම ගන්න.
ඉතින් මේ කියපු සේරම දේවලුත් අරගෙන අපි දෙනියායෙන් පල්ලේගම බලා පිටත් උනා. පල්ලේගම හන්දියෙන් මෙදෙරිපිටියට හරවන්නේ නැතුව කොලවෙනිගම පාරේ ටික දුරක් යන්නට අපි තීරණය කළේ ලෝක ප්‍රකට හත්මාලේ ඇල්ලත් බලාගෙනම යන්න ඕන නිසයි. ගිං ගඟේ ඉහල කොටසේ දකින්නට ලැබෙන මේ අතිසුන්දර දිය ඇල්ල, මාල හෙවත් තට්ටු හතකට ඇද හැලුණු බව කියවෙනවා. දෙනියායේ ගංවතුර පාලනය කිරීම සඳහා ඒ කාලේ මේ ප්‍රදේශ පාලනය කරපු සුද්දන් විසින් දිය ඇල්ලේ මාල කීපයක් බෝර දමා කඩා දැමූ බවයි මෙහෙ ගම්වැසියන්ගේ අදහස. මේවා අපිට කිව්වේ අපිත් එක්ක මේ ඇල්ල බලන්න ආපු කොලවෙනිගම දීපාල් මල්ලි. 

හත්මාලේ ඇල්ලේ ලස්සන...

ඉතින් හත්මාලේ ඇල්ලත් රසවිඳලා අපි නැවත මෙදෙරිපිටියට ආව. දැන් තමයි ගමනේ හොඳම හරිය තියෙන්නේ. මෙදේරිපිටියේ ඉඳල පිටදෙනියට යනකම් තියෙන්නේ අඩිපාරක් වගේ පොඩි පාරක්. සාමාන්‍යයෙන් ඔය පාරේ යන්නේ මෝටර් බයිසිකල් විතරයි. මෙදෙරිපිටියෙන් පිටදෙනියට ඇතුළු වෙන පාලම බොහොම පටු එකක්. හැබැයි අමාරුවෙන් හරි පාලමෙන් වාහනේ එගොඩ කරගත්තොත් තව කිලෝ මීටර් එකහමාරක් විතර වාහනෙන් යන්න පුළුවන්. නැතිනම් වාහනේ මෙදේරිපිටියේ නවත්තල පයින් තමයි යන්න වෙන්නේ. මේ තියෙන්නේ අපි වාහනේ එගොඩ කරගත්තු හැටි.

දුෂ්කරක්‍රියාව

මෙහෙම අමාරුවෙන් වාහනේ එගොඩ කරගත්තත් යන්න පුළුවන් බොහොම ටික දුරයි. ඊට පස්සේ ළඟ ගෙදරක වාහනේ දාලා බඩු මුට්ටු ටිකත් අතින් කටින් එල්ල ගෙන අපි පාද යාත්‍රාව පටන් ගත්තා. මේ පාර තියෙන්නෙත් ඇත්තටම සිංහරාජ රක්ෂිතය හරහාම තමයි. ඉතින් කොච්චර දුෂ්කර වුනත් මේ ගමන හරිම සුන්දරයි. මේ තියෙන්නේ යන අතරමගදී දැකපුවා...

මග දිගට දුටු සුන්දරත්වය...

මේ විදියට කිලෝ මීටර් තුනක් විතර ආවම පිටදෙනිය වන නිවහනේ පිවිසුමට එන්නට අපිට හැකි උනා. එය පිහිටා තිබෙන්නේ ගිං ගඟේ අනෙක් ඉවුරේ. ඒ සඳහා ගිං ගඟ තරණය කල යුතු වෙනවා. මීට පෙර මම මෙහි එනවිට ඒ සඳහා තිබුනේ හිස් බැරල් යොදා සකස් කල මෙම පාලම් පාරුවයි. නමුත් දැන් නම් ගඟ හරහා අති සුන්දර එල්ලෙන පාලමක් සකස් කර තිබෙනවා. 

පාරුවේ පුවක්...

මගදිගටම මේ ගොල්ලන්ගෙන් නං අඩුවක් තිබ්බෙ නෑ...

ඉතින් මේ වගේ අමු කට්ටක් කාලා අපි අපේ සොඳුරු නවාතැනට ආවා. ඊට පස්සේ තමයි හොඳම හරිය... ඒ ටික මම ඊළඟ පෝස්ට් එකෙන් කියන්නම්. අපි දැකපු, විඳපු සුන්දරත්වය නම් මෙහෙම අකුරු කරන ඒක ලේසි නෑ. නමුත් මට පුළුවන් හැටියට ලියන්නම්. ජීවිතේ ඒක දවසක් හරි මේ වගේ තැනකට යා යුතුයි කියල මම හිතනවා. හැබැයි තරයේම මතක තියාගන්න. මේක බොහොම සංවේදී පරිසර පද්ධතියක්. අඩුම ගානේ ටොපි කොළයක්වත් දාලා එන්න එපා. ඒ වගේම බීලා, සින්දු කියලා ආතල් එකක් ගන්න ඕන නම් කවදාවත් මේ වගේ තැනකට එන්න එපා. මේ වගේ තැන් තියෙන්නේ බොහොම නිහඬව පරිසරය වින්දනය කරන්න පුළුවන් මිනිස්සුන්ට විතරයි.