උඩරට මැණිකේ....මනහර කඳුරට තිලකේ...

තොටුපොළ කන්ද චාරිකා සටහනේ අවසන් අදියරයටයි දැන් අපි එළඹිලා සිටින්නේ. පසුදා උදේ පාන්දර මර හීතලේ අවදි වුණු අපි ආපසු ගමනට සූදානම් වුණා. උදේ ආහාරයෙන් පස්සේ නවාතැන් පොළ භාරකරු කිරිබණ්ඩා මාමාගෙන් සමුගත් අපි බඩුමලුත් උස්සගෙන පට්ටිපොළ දුම්රිය ස්ථානයට පැමිණියා. ඒ වන විටත් දුම්රියට තව බොහෝ වෙලා ඉතිරිව තිබුණු නිසා අපේ ගමන්මලු බංකුවක් උඩ තියපු අපි දුම්රිය මාර්ගය දිගේ හෙමිහිට ඉදිරියට ඇවිදගෙන ගියා.

හිමිදිරි උදෑසන දුම්රිය මග දෙපස පඳුරු අතර සිටි මේ සුන්දර පක්ෂීන් අපට මහත් ප්‍රීතියක් ජනිත කළා.

කහකන් කොණ්ඩයා 

මේ ඉන්නේ ශ්‍රී ලංකා කහකන් කොණ්ඩයා (Yellow-Eared BulBul -Pycnonotus penicillatus). මෙයා ශ්‍රී ලංකාවට ආවේණික පක්ෂියෙක්.

පෙරදිගු සිතැසියා 

මෙයා නම් හුරුපුරුදු කෙනෙක්. මේ ඉන්නේ පෙරදිගු සිතැසියා...Oriental White-Eye (Zosterops palpebrosus) මෙයා ගැන මම කලින් ලියපු ලිපියක් මෙතනින් බලන්න.

අඳුරු නිල් මැසිමාරා 

මෙයා ගැන හරියටම මට විස්තරයක් කියන්න අමාරුයි. ලක්දසුන් වෙබ් අඩවිය මට පැවසූ ආකාරයට මෙයා අඳුරු නිල් මැසිමාරා (Sri Lanka Dull Blue Flycatcher-Eumyias sordida) ගේ නොමේරූ (juvenile) එකෙක්. මෙයා ලංකාවට ආවේණික පක්ෂියෙක්....

මහ ටිකිරිත්තා...

මේ ඉන්නේ මහ ටිකිරිත්තා(Great tit -Parus major) ආවේනික නැති නමුත් ලංකාවේ නේවාසික පක්ෂියෙක්.
මේ අතරේ අපේ දුම්රිය හෙමින් හෙමින් වේදිකාවට ලඟා වුණා.

උඩරට මැණිකේ....

අප විසින් කල් ඇතුවම පළමු පන්තියේ ආසන වෙන් කරගෙන තිබුණා. නමුත් ටිකක් දුර යනකොට තමයි කරගත්තු මෝඩකම තේරුණේ. පළමු පන්තියේ මැදිරියේ ජනේල සියල්ලම මුද්‍රා තබා තිබුණේ කැමරා ශිල්පීන්ට හූල්ලවමින්. කොහොම වුණත් ටිකක් අමාරුවෙන් වුණත් පාපුවරුවේ රැඳෙමින් ඡායාරූප ගැනීමට අපි සමත් වුණා. එහෙනම් කතා ඇති... බලන්න ඒ ෆොටෝ ටික...

ටිකට්ස් ප්ලීස්...

අඹේවෙල.....(through the sealed window)

එල්ජින් ඇල්ල...

නානුඔය ඇල්ල දුර රූපයකින්...

නානුඔය ඇල්ලේ ඉහළ කොටස දුම්රිය ස්ථානයේ සිට...

සිරිසාර බුලත් විට...

අහෝ...ලංකාවේ නයගරාව...

අපේ චාරිකාව නිමා වුණේ ඔන්න ඔහොමයි. ඇත්තටම මේ චාරිකාවට අපිට වැය වුණේ බොහොම සුළු මුදලක්. කොහොමත් අපි යන්නේ බජට් ට්‍රිප් තමයි. අපි සියලුදෙනා රජයේ සේවකයන් වීම අපිට මහත් සහනයක් වුණා. (ප්‍රවාහන වියදම් ඇත්තෙම නෑ.)
අවසාන වශයෙන් කිවයුතුම දෙයක් තියෙනවා... මතක තියාගන්න. අපි පරිසරයට අයත් මිසක් පරිසරය අපට අයිති නෑ.

තොටුපොළ කඳු තරණය දෙවන කොටස...

ගිය පාර මම සටහන අවසන් කලේ හෝර්ටන් තැන්නේ පට්ටිපොළ පිවිසුම් දොරටුව ලඟින්. ඒ සටහන බලාගන්න බැරිවුණු උදවිය මෙතනින් ඒක බලාගන්න.
පිවිසුම් දොරටුවෙන් එපිට තියෙන්නේ මොනවද කියලා පේන්නෙත් නැති තරමට මීදුම ගනව තිබුනා. ප්‍රවේශ පත්‍ර කවුළුවෙන් අදාළ අවසරපත් ලබාගත් අපි තෙරක් නොපෙනෙන මිහිදුම් ප්‍රවාහයේ ගිලී ගියා.

ප්‍රවේශපත්‍ර කවුළුවෙන් එහා ලෝකය...

ප්‍රවේශපත්‍ර කවුළුව පසුකර මීටර කීපයක් ගමන්කළ විට පාරේ වම් පැත්තේ තොටුපොළ කන්ද මංපෙත මුණගැහුණා. මේ වනවිටත් ඉතාම විචල්‍ය කාලගුණික තත්ත්වයකුයි අපි අත්විඳිමින් හිටියේ. විටෙක ඉතා පැහැදිලි වන පරිසරය ඒ ක්ෂණයෙන්ම මීදුමේ ගිලී ගියේ ඡායාරූප සඳහා කිසිදු අවස්ථාවක් ලබා නොදෙමින්.

නාම පුවරුව...

නාම පුවරුවේ සඳහන් අන්දමට තොටුපොළ කන්දත් රාවණා පුරාවෘතය හා බැඳුණු තැනක්. රාවණාගේ දඬුමොණරය ගොඩබාන ලද තොටුපොළක් වීම නිසා මෙය තොටුපොල කන්ද වූ බව එහි දැක්වෙනවා. නමුත් කඳු මුදුනට ගොස් එහි සැඩ සුළං ප්‍රවාහයේ මහිමය මනාව අත්දුටු අපට නම් එය පට්ට කෙප්පයක් බව මනාව තේරුම් ගියා. මේ තරම් වැදගත් පරිසර පද්ධතිය ගැන වචනයක් වත් සඳහන් නොකර පුරාණ කෙප්ප කතා හයිලයිට් කරන මේ පුවරුව ගැන අපට ඇතිවුණේ කණගාටුවක්.

මංපෙත ඇරඹුම...

කඳු මුදුන තෙක් වනගහනය අතරින් වැටී තිබුණු අඩි පාරේ දිගටම අපි ගමන් කළා. බොහෝ සංචාරකයන් පිරිසක් හෝර්ටන් තැන්න නරඹන්න ආවත් එයින් බහුතර පිරිසක් තොටුපොළ කන්ද ගැන අසාවත් නැති බව අපට හැඟුණේ සෑහෙන දවසකින් මේ පාරේ සංචාරකයෙක් ගමන් කර නැති බව වැටහුණු නිසා.

වන වදුලේ සුන්දරත්වය...

අතරමග හමුවන බොහෝ සුන්දර දසුන් කැමරාවේ සටහන් කරගනිමින් ඉදිරියට ගිය අපි කුඩා හැඩයා ශාකයක් දැක මදකට නතර වුණා.

අධික මීදුම නිසා තරමක් හොඳ ඡායාරූපයක් ලබා ගැනීම මහා අභියෝගයක් වුණා. Huperzia pulcherrima යන විද්‍යාත්මක නමින් හැඳින්වෙන කුඩා අපිශාකයක් වන මෙය තරමක් දුර්ලභ, ඖෂධීය වටිනාකමකින් යුත් ශාකයක්. කලබලයෙන් තොරව අවට පරිසරය ගැන විමසිල්ලෙන් පසුවන සංචාරකයෙකුටනම් මේ වගේ පුංචි නමුත් වැදගත් දේවල් මගහැරෙන්නේ නෑ. ක්‍රමයෙන් ඉහළට ගමන් කරන අපට ශාක පද්ධතියේ පැහැදිලි වෙනසක් දකින්න ලැබුණා.

කුරු ශාක...

ඉහළ පවතින අධික සුළං තත්ත්වය නිසා ශාක කුරු බවට පත්වී තිබීම එම කැපී පෙනෙන වෙනසයි. 
වැඩි වෙහෙස මහන්සියකින් තොරවම ලංකාවේ උසින් තෙවන ස්ථානය ගන්නා මුදුනට ලං වෙන්න අපිට හැකි වුණා.

කඳු මුදුනේ සිට....

නමුත් පැවතුණු අධික මීදුම නිසා පහළ මෙලෝ දෙයක් බලාගැනීමේ වාසනාව නම් අපිට තිබුණේ නෑ.
ඒ මදිවාට දැඩි සුළං සමග ඇදහැළුණු මුරුගසන් වරුසාව ඡායාරූප ශිල්පීන් හඬවන්නට සමත් වුණා. කඳු මුදුනේදී කැමරාව එළියට ගන්නටවත් අවස්ථාවක් නොලද අපි මද වෙලාවකින් ආපසු ගමන ආරම්භ කළා. මේ වලිකුකුළා දැක්කේ එන ගමනේදී...

වලිකුකුළා...

සවස් වෙද්දී අපේ නවාතැනට ආ අපි එදා රාත්‍රිය සීතලෙන් ගැහෙමින් පහන් කළා. පර සුද්දෙකුගේ විනෝදාස්වාදය සඳහා දිවිදුන් මේ කඳුකර ගෝනාගේ හිස අප දුටුවේ අපේ නවාතැනේ බිත්තියක සවිකර තිබියදී...

ෆන් එක වෙනුවෙන් බෙල්ල දීම...

පසුවදා උදෑසන උඩරට මැණිකේ දුම්රියෙන් ආපසු කොළඹ පැමිණි අපි අපේ අතිසුන්දර මතකයන් පිරි චාරිකාව නිමා කළා. උඩරට මැණිකේගේ ලස්සන පින්තූර ඊළඟ ලිපියෙන්...